Dyscyplina dla wytrzymałych

W 1953 roku zostały zorganizowane pierwsze zawody rajdów długodystansowych. Odbyły się w Hiszpanii. W Polsce tego typu zawody rozpoczęły się w roku 1986. Zawody zostały oficjalnie uznane przez Międzynarodową Federację jeździecką. Konie w czasie rajdu powinny pokonać dystans od 40 km do 160 km. Sprawdza się wytrzymałość koni, nie narażając jednak na niebezpieczeństwo ich zdrowia. Co pewien czas ustawia się bramki weterynaryjne. Konie przechodzą badania tętna, wydolności organizmu, nawodnienia, itp. tylko te, które pomyślnie przejdą kontrolę medyczną, mogą kontynuować zawody.

W czasie zawodów znaczenia nabiera doskonała umiejętność jazdy konnej. Zawodnik rozkłada tempo pokonywania wszystkich dystansów i umiejętnie korzysta z pomocy luzaków. Ich zadanie polega na czyszczeniu, karmieniu i siodłani konia.

Rajdy długodystansowe trwają dwa dni. Odbywają się na dystansach 2×80 km oraz 2×100 km. Najbardziej odpowiednie do udziału w zawodach są konie rasy arabskiej oraz angloarabskiej. Przemawia za tym ich duża wytrzymałość na trudy i odporność na zmęczenie. Nie istnieje jednak żaden zakaz, który by uniemożliwiał start w rajdach długodystansowych koniom innych ras.

Mistrzostwa Polski w nowej dyscyplinie zostały zorganizowane w 1990 r w Białymstoku. Rajd odbywał się w ciągu dwóch dni i obejmował dystans stu kilometrów każdego dnia.

Organizacja rajdu

Prawidłowa organizacja rajdu długodystansowego zapewnia zdrowy i bezpieczny udział zawodnikom i koniom. Najważniejsze czynności organizacyjne obejmują:

  1. Objęcie koni biorących udział w zawodach kompleksowym badaniom. Dokonuje się kontroli zwierząt przed startem, w celu określenia, między innymi, czystości chodu. Konie, które kuleją lub mają inne problemy w poruszaniu się, nie mogą wziąć udziału w rajdzie. Kontroli medycznej poddaje się konie po ukończeniu każdej pętli. Nie dopuszcza się do przemęczenia zwierząt, których wysiłek w czasie trwania zawodów jest porównywalny do wysiłku maratończyków.

  2. Zawodnikom dostarczana jest mapa ternu, na którym została wytyczona trasa rajdu długodystansowego. Dzięki posiadanym informacjom, zawodnik sam ustala tempo jazdy, sposób pokonywania przeszkód oraz ocenia stan konia. W razie potrzeby, w celu odciążenia wierzchowca, jeździec może pokonywać trasę pieszo, u boku konia.

  3. Graniczne odcinki oraz linie mety zawodnicy muszą przekroczyć wierzchem. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który jako pierwszy dotarł do mety, a weterynarz uznał konia za zdolnego do dalszej jazdy.

  4. W czasie rajdów długodystansowych zawodnicy ubrani są w regulaminowy strój. Tworzą go bryczesy, które mogą być w wybranym przez zawodnika kolorze oraz kroju, kask jeździecki oraz buty o płaskiej podeszwie i wzmocnionymi czubkami.

Dodaj komentarz