Konie należą do zwierząt delikatnych i wrażliwych na rozmaite czynniki. Mylące są ich spore rozmiary i funkcjonująca w ogólnej świadomości dewiza, ze Kon musi być zdrowy. Człowiek, który opiekuje się konmi nie zawsze dostrzeże w porę rozwijające się choroby koni. Do najczęściej występujących zalicza się ochwat, zapalenie skóry pęciny, mięśniochwat oraz kolki.

Zapalenie kopyta, czyli ochwat jest poważną chorobą koni. Jej przyczyny należy szukać w złym żywieniu. Koń mógł zjeść świeże ziarno lub napić się wody, kiedy był zgrzany. Przyczyną może być przemęczenie zwierzęcia lub przeziębienie. Objawy choroby to gorące kopyta, kłopoty w poruszaniu się. Konia z ochwatem trzeba rozkuć i zastosować zimne okłady na kopyta, składające się z wody z octanem glinu. Niezbędna jest kuracja weterynaryjna. Nieleczona choroba doprowadzi do zmian zwyrodnieniowych.

Równie niebezpieczną chorobą koni jest występowanie grudy, czyli zapalenia tylnej części pęcin. Choroba jest skutkiem kontaktu nóg z mokra ściółką. Mokre i brudne pęciny pękają i ulegają zakażeniu. Miejsce ran pokrywają strupy. Wyleczenie polega na oczyszczeniu pęcin i wymoczeniu ich w odkażającym roztworze, a następnie wysuszeniu skóry, poprzez stosowanie zasypek, np. z kory dębowej. Po wysuszeniu chorych miejsc, pomocna w leczeniu będzie maść cynkowa.

Ciężką i niebezpieczną chorobą koni jest mięśniochwat. Bezwzględnie wymaga leczenia weterynaryjnego. Nieleczona choroba prowadzi do śmierci zwierzęcia. Zapadają na nią zwierzęta przekarmione, które przez dłuższy czas nie zażywały ruchu. Wykorzystanie takiego konia sporadycznie do ciężkich zadań, doprowadza do choroby mięśni krzyżowych i mięśni zadu. Koń ma problemy w poruszaniu się, oddaje ciemny mocz. Chory koń powinien zostać okryty derką i natarty rozgrzewająca maścią.

Wrażliwy przewód pokarmowy konia jest przyczyną dolegliwości, spowodowanych nieodpowiednim pożywieniem. Kolka objawia się nerwowością zwierzęcia, potami, tarzaniem się. Niezbędna jest pomoc weterynarza. Koniowi pomoże lewatywa i ruch trwający około dwie godziny, w postaci oprowadzania.

Brak apetytu, osowiałość zwierzęcia, występowanie biegunki, napięcie mięśni w skrajnej sytuacji konwulsje, pokładanie się mogą świadczyć o zatruciu pokarmowym. Koń mógł spożyć trującą roślinę na pastwisku, mogła mu również zaszkodzić pasza. Doraźna pomoc polega na zapewnieniu koniowi ciepła i spokoju. Należy zapobiec odwodnieniu, poprzez podanie do picia wody z zawartością elektrolitów. Potrzebna jest szybka pomoc weterynarza.

Choroby koni nie zawsze są widoczne. Anemia przez długi czas może zostać niewidoczna. Osowiałość, brak apetytu lub matowa sierść mogą być objawami również innych schorzeń. Przyczynami anemii mogą być pasożyty, przeżywanie stresów, utrata krwi, przedawkowanie środków odrobaczających i inne. Konieczne jest leczenie przeprowadzone przez weterynarza.

Dokuczliwe i powodujące nerwowe zachowania są choroby koni, spowodowane uszkodzeniem rogówki. Oczy zwierzęcia łzawią i są przymknięte. Przyczyną może być ciało obce w oku konia, infekcja lub owrzodzenie. Można przemyć oko ciepłą wodą i zadbać, by nie dostał się do oka kurz lub nie drażniło je ostre światło. Weterynarz usunie ciało obce lub zapewni odpowiednie leczenie.

Nigdy nie należy podejmować leczenia koni na własną rękę. Wezwanie do chorego zwierzęcia weterynarza zapewni mu fachową pomoc, ulży w cierpieniu i uratuje życie.