Przepisy dotyczące sprzedaży koni
Ustawa o prawach konsumenta, obowiązuje od 25 grudnia 2014 roku. Wprowadziła zmiany w „Kodeksie cywilnym”, co wpłynęło również na zasady sprzedaży koni. Do najważniejszych zmian należą:
– zniesienie rozróżniania wady głównej koni oraz wad, które nie są wadami głównymi. Zmiana została podyktowana interesami kupujących. Konie, obecnie należące do nabytków luksusowych, są drogie i ryzyko zakupienia zwierzęcia z wadą wiąże się z poniesieniem ryzyka finansowego. Zniesienie art. 570-572 k.c. powoduje zwiększenie odpowiedzialności sprzedawców. Jednocześnie zobowiązuje obie strony transakcji do szczegółowego i precyzyjnego określenia warunków umowy o sprzedaży konia.
– Zasada rękojmi za wady fizyczne konia. Sprzedawca odpowiada za wszystkie wady fizyczne sprzedawanego konia, o czym stanowi art. 556. Przepis dotyczy tych wad, które istniały w chwili sprzedaży.
– Sprzedawca nie odpowiada z tytułu rękojmi, jeśli kupujący był świadomy występującej wady w chwili podpisywania umowy, o czym stanowi art. 557.
– Jeśli konsument, który zawiera transakcje kupna, stwierdzi wadę u zwierzęcia przed upływem roku, to sprzedający musi udowodnić, że sprzedał konia bez tej wady. Traktuje na ten temat art. 556.2.
– Zawarcie umowy miedzy przedsiębiorcami nakłada na kupującego przedsiębiorcę wykonanie badań i przeprowadzenie wszelkich czynności, które mogłyby stwierdzić wadę konia. W myśl art. 563 odstąpienie od wykonania badań, zwalnia sprzedającego od odpowiedzialności, a kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi.
– Przedsiębiorca nie utraci rękojmi, jeśli wada konia została zatajona w sposób podstępny. Mówi o tym art. 564.
– Ujęcie w art. 556.1.2. 3. pojęcie wady fizycznej jako niezgodności rzeczy sprzedanej z umową.
Przepis dotyczy sytuacji:
- w których zakupiony koń do konkretnego zadania, nie posiada potrzebnych do jego realizacji cech, na które powoływał się sprzedawca.
- Koń nie nadaje się do realizacji celów, o które zabiega kupujący. Jeśli, pomimo wiedzy na ten temat, sprzedający nie zgłosił zastrzeżenia, odpowiada z tytułu rękojmi.
- Sprzedawca odpowiada za wady prawne, wiążące się np. z prawami do konia osób trzecich.
Można wyobrazić sobie sytuację, w której koń zostaje zakupiony do hipoterapii. Powinien mieć łagodne usposobienie, ponieważ będzie pracował z ludźmi niepełnosprawnymi i chorymi. Jeśli koń okaże się narowisty – będzie przykładem niezgodności z celem zakupu. Tak więc doprecyzowanie celu zakupu i właściwości zwierzęcia wpłyną na jakość zawartej transakcji.
– Modyfikacje oraz Skrócenie lub wydłużenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi są dopuszczalne, o ile będą zgodne z z art. 558. W paragrafie 2. tego artykułu wskazuje się wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi w przypadku zatajenia przez sprzedającego wady zwierzęcia.
Jakie uprawnienia ma kupujący?
W razie stwierdzenia wady kupowanego konia, kupujący może zabiegać o obniżenie ceny lub odstąpić od umowy. Jednak jest to możliwe tylko w przypadku, gdy wada konia jest istotna, a wiec nie można jej usunąć. Koń zostanie zwrócony na koszt sprzedawcy, który ma obowiązek go przyjąć. Może ustosunkować się do reklamacji kupującego w ciągu 14. dni. Po tym terminie reklamacje uznaje się za uzasadnioną. Traktuje o tym art. 561.5.
W razie żądania usunięcia szkody, poprzez zwrot kosztów, które zostały poniesione na zawarcie umowy, sprzedawca ponosi koszty transportu, obsługi prawnej, utrzymania konia. Zgodnie z art. 567, w razie zwłoki z odebraniem konia, kupujący ma prawo do odesłania zwierzęcia na koszt sprzedającego i na jego odpowiedzialność.